Sercem przyrodniczym Ziemi Łomżyńskiej jest dolina Narwi (gdzie rzeka płynie naturalnym korytem) i doliny takich niezmeliorowanych cieków jak Pis czy Łojewek.
Ostatnie półwiecze w regionie to osuszanie i skutki osuszania. Zimy z małą ilością śniegu, suche wiosny, jakie w ostatnich kilku latach się powtarzały, dodatkowo utrudniły funkcjonowanie szeroko pojętej przyrodzie. Zarastają siedliska dawniej wypasane. Wysychają małe zbiorniki wodne na wysoczyznach. Niezależnie od negatywnych zjawisk mamy w Kotlinie Biebrzańskiej od 1993 roku największy w kraju Biebrzański Park Narodowy. Jego powierzchnia wynosi 59 223 ha. Muzeum w Drozdowie powołane dla propagowania walorów przyrodniczych Kotliny Biebrzańskiej wypełniło więc swoją misję. Nieco dalej od Drozdowa, w 1996 roku, zaistniał Narwiański Park Narodowy chroniący bagienną Dolinę Górnej Narwi. Ma on obszar 6 810,23 ha.
Bezpośrednio na skutek inicjatywy i badań pracowników drozdowskiego muzeum w roku 1994 został utworzony Łomżyński Park Krajobrazowy Doliny Narwi.
Ma on powierzchnię 7 368,22 ha.
Szczegółowe, systematycznie uaktualniane dane o florze i faunie znajdziemy na stronach wyżej wspomnianych parków.
Najnowsze działania Muzeum Przyrody – Dworu Lutosławskich w Drozdowie to ochrona czynna populacji chronionych, zagrożonych gatunków: pięciornika skalnego i dzwonka bolońskiego. Na podkreślenie zasługuje to, że zachowały się na Ziemi Łomżyńskiej unikatowe w skali kraju gatunki roślin takie jak storczyk cuchnący, kukułka bałtycka, pszeniec grzebieniasty oraz czarcikęsik Kluka.
