- Muzeum Przyrody – Dwór Lutosławskich
- w Drozdowie
ul. Główna 38
18-421 Piątnica Poduchowna
Program Ochrona zabytków
Zadanie pn. Drozdowo, dwór Lutosławskich, Muzeum Przyrody
(XIX w.): wymiana pokrycia dachowego wraz z rynnami,
wymiana świetlika oraz renowacja kominów w części willowej
muzeum dofinansowano ze środków
Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu
Muzeum Przyrody – Dwór Lutosławskich w Drozdowie posiada pokaźny zbiór książkowy o nazwie „Biblioteka Lutosławskich”, na który składa się wiele prac i artykułów przedstawicielek i przedstawicieli ziemiańskiego rodu z Drozdowa. W kompletowaniu i uzupełnianiu tego zbioru nieocenioną rolę należy przypisać Sławomirowi Zgrzywie. Jest on członkiem Rady Muzeum (I i II kadencji), bibliofilem, znakomitym znawcą historii Ziemi Łomżyńskiej i rodziny Lutosławskich, byłym Wojewodą Łomżyńskim i Marszałkiem Województwa Podlaskiego.
Dawny drozdowski browar i dwór Lutosławskich [tzw. górny], koloryzacja Wojciech Fabin
Jakie było ulubione miejsce na majówkowe spacery i pikniki mieszkańców Ziemi Łomżyńskiej sto dwadzieścia lat temu? – Drozdowo, a konkretnie uroczy las między Kalinowem a Drozdowem. Wacława Lignowska wspominała w swoich „Pamiętnikach” z lat 1897-1918, że na „majówki nigdzie nie jeździło się z taką przyjemnością, jak do ślicznego lasku drozdowskiego, którego część tak zwanych Górek była urządzona jako park”. Lignowska była nauczycielką mieszkającą w Łomży. Po śmierci męża została w roku 1897 pomocniczką Pauliny Lutosławskiej – żony Franciszka Dionizego Lutosławskiego, nestorki rodu cieszącej się dużym poważaniem na Ziemi Łomżyńskiej, znanej z pomocy potrzebującym.
22 kwietnia br. odbyło się inauguracyjne posiedzenie II kadencji Rady Muzeum. Głównym zadaniem Rady jest pomoc merytoryczna na rzecz działań drozdowskiej placówki, toteż ma ona przede wszystkim charakter doradczy i wspomagający, ale też sprawuje nadzór nad realizacją zadań i opiniuje plany na kolejne lata. Działa na zasadach określonych w Ustawie o muzeach z dnia 21 listopada 1996 roku.
Podczas pierwszej sesji Rady, Starosta Łomżyński Lech Marek Szabłowski oraz Wicestarosta Łomżyński Maria Dziekońska, uroczyście wręczyli wszystkim członkom akty powołaniowe.
Polski dwór w XIX wieku i pierwszej połowie wieku XX żył wedle staropolskiej obyczajowości i tradycji, w rytmie pór roku i świąt katolickich. Jako że zbliżają się Święta Wielkanocne, spróbujmy ze wspomnień które posiadamy, odwzorować atmosferę Wielkiej Nocy w ziemiańskiej rodzinie Lutosławskich z Drozdowa. Czas, jaki nas interesuje, to przełom wieków XIX i XX. Wówczas w Drozdowie istniały dwa dwory: górny (nie przetrwał do naszych czasów), który prowadziła nestorka rodu Paulina Lutosławska, żona zmarłego w 1891 roku budowniczego gospodarczej świetności majątku – Franciszka Dionizego Lutosławskiego, a także dwór dolny będący w posiadaniu Stanisława Lutosławskiego i jego żony Marii (obecna siedziba muzeum).
Uczestnicy harcerskiej drogi krzyżowej w Drozdowie, 12.03.2022 r.
W sobotę 12 marca zjechali do Muzeum harcerze i zuchy z różnych zakątków Podlasia i Mazowsza, by połączeni myślą braterską pielgrzymować do grobu ks. Kazimierza Lutosławskiego.
Harcerska droga krzyżowa, odbywa się od wielu lat w ramach Zlotu im. "dha Szarego", ks. Kazimierza Lutosławskiego. W tym roku w wydarzeniu udział wzięły drużyny m.in. z Białegostoku, Szczuczyna, Wizny, Wygody, Komorowa i Jedwabnego. Nie mogło zabraknąć też gospodarzy czyli łomżyńskich harcerzy, którzy zjawili się pod komendą komendanta hufca hm. Wiesława Domańskiego. Posługę kapłańską sprawował duszpasterz harcerski ks. hm. Robert Szulencki. Po przejściu drogi krzyżowej z dawnego Dolnego Dworu rodziny Lutosławskich na cmentarz w Drozdowie harcerska brać przybyła na dziedziniec placówki muzealnej, by z wielkim zainteresowaniem zwiedzić wystawy i nieco ochłonąć z wrażeń pielgrzymowania. Humory jak co roku dopisywały, a słoneczna aura skutecznie łagodziła mroźną zimową panoramę miejscowości.
Za nami wernisaż wystawy „Panie Lutosławskie. Losy niezwykłych kobiet na tle historii dwóch stuleci” (autor: Tomasz Szymański, opracowanie graficzne: Anita Krasucka), która przypomina życie i dorobek twórczy członkiń szlachecko-ziemiańskiego rodu Lutosławskich. To jedenaście bohaterek tworzących swoistą sztafetę pokoleń, od kobiet żyjących w wieku XIX, aż po osoby z czasów współczesnych. Poznając je, jednocześnie widzimy jak zmieniały się kobiece role na przestrzeni dwóch stuleci i jak ważny był ich wpływ wychowawczy, oświatowy, etyczny i kulturowy. Wśród Pań Lutosławskich spotykamy „Matki-Polki” doby Powstania Styczniowego (określenie to kiedyś wiązano z chlubną rolą krzewienia patriotyzmu w czasie zaborów), pisarki, działaczki stowarzyszeń społecznych, kobiety dzielnie znoszące doświadczenia wojen, okupacji i utratę bliskich. To między innymi typowana do nagrody Nobla w dziedzinie literatury poetka i pisarka Sofia Casanova-Lutosławska oraz jej córka – Izabella Lutosławska-Wolikowska, autorka poczytnych, bestsellerowych w II Rzeczypospolitej powieści obyczajowych. Inna kobieta – Paulina Lutosławska zasłynęła jako filantropka wspomagająca potrzebujących, która w Drozdowie założyła ochronkę i żłobek. Wystawa przypomina również ostatnią właścicielkę drozdowskiego dworu – Marię z Lutosławskich Niklewiczową oraz matkę słynnego kompozytora Witolda Lutosławskiego i zarazem jego pierwszą nauczycielkę muzyki – doktor Marię Julię Lutosławską. To tylko wybrane bohaterki wystawy; wszystkie, i te wspomniane, i pozostałe, o których można się dowiedzieć więcej odwiedzając drozdowskie Muzeum, były bardzo ciekawymi osobowościami.